ΟΛΥΜΠΙΑΣ Κ-21: Η δική μας...Λέστερ!

Καλοκαίρι 2015. Η ομάδα μας ετοιμάζεται για την πρώτη και ιστορική συμμετοχή της στο Πρωτάθλημα Γ’ Κατηγορίας. Για να γίνει αυτό όμως η ομάδα μας πρέπει υποχρεωτικά να συμμετάσχει και στο Πρωτάθλημα Νέων Γ’ Κατηγορίας. H αρχική μας αντίδραση ήταν αρνητική αφού η ομάδα διατηρούσε ομάδα Κάτω των 17 και οι ποδοσφαιριστές είχαν ηλικία 15-16 χρονών. Έτσι ξεκίνησε ένα ‘παιδομάζωμα’ για ποδοσφαιριστές μεγαλύτερους σε ηλικία από αυτούς που κατά καιρούς είχαν φορέσει την φανέλα της Ολυμπιάς. Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη αφού οι περισσότεροι από αυτούς υπηρετούν την θητεία τους στο στρατό. Μετά λοιπόν από πολλές προσπάθειες γίνεται κατορθωτό να δημιουργήσουμε μια ομάδα με αρκετούς μικρούς και στρατιώτες. Ο στόχος της ομάδα αυτής δεν ήταν άλλος από το οι ποδοσφαιριστές μας να πάρουν εμπειρίες και γνώσεις για να καταφέρουν να μεταπηδήσουν στην πρώτη μας ομάδα.

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 λοιπόν ξεκίνησε μια χρονιά με αρκετά ερωτηματικά για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει. Η ομάδα στις πρώτες εφτά αγωνιστικές παραμένει αήττητη και έχει ήδη κλέψει τις εντυπώσεις με τις εμφανίσεις της. Κάθε παιχνίδι που περνούσε όλο και περισσότερος κόσμος ερχόταν κοντά στην ομάδα και αγκάλιαζε αυτή την προσπάθεια. Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιανουαρίου και η ομάδα μας πανηγύριζε μια μεγάλη νίκη απέναντι στην Αλκή Ορόκλινης, τους σημερινούς πρωταθλητές. Η νίκη αυτή έδωσε μια ώθηση στην ομάδα ανεβάζοντας και την ψυχολογία και η ομάδα έτρεξε ένα καταπληκτικό σερί 9 νικών.

Πλέον οι στόχοι της ομάδας είχαν αναθεωρηθεί ενώ ταυτόχρονα ήδη μερικοί ποδοσφαιριστές είχαν πάρει τα πρώτα τους λεπτά συμμετοχής με την πρώτη ομάδα. Τρείς αγωνιστικές λοιπόν πριν το τέλος η ομάδα μας δίνει ένα από τους πιο σημαντικότερους αγώνες της απέναντι στην Δόξα Κατωκοπιάς. Παρά την μεγάλη προσπάθεια η ομάδα μας δέχεται την ήττα σε ένα από τα δυσκολότερα απογεύματα στην φετινή χρονιά. Σκυμμένα κεφάλια, λύπη ακόμη και δάκρυα  και το κλίμα στα αποδυτήρια βαρύ.   

Την Δευτέρα όμως με την αρχή της νέας εβδομάδας το παιχνίδι είχε ήδη ξεχαστεί αφού το όνειρο της ανόδου ήταν ακόμη στα πόδια μας. Προτελευταία αγωνιστική και η ομάδα παίρνει μια παλληκαρήσια νίκη απέναντι στον Οθέλλο στην Αθηαίνου. Έτσι όλα είχαν οδηγηθεί ούτως ώστε στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στον Εθνικό Άσσιας, οι δύο ομάδες να διεκδικούν την άνοδο με την ομάδα μας να ευνοείται και με την ισοπαλία.

Κυριακή, 24 Απριλίου και το ρολόι δείχνει 4:00 μ.μ. Το παιχνίδι δεν ξεκινά καλά και στο 6’ η ομάδα μας βρίσκεται πίσω στο σκορ. Δύσκολο απόγευμα. Αλλά εμάς μας αρέσουν τα δύσκολα και πριν να τελειώσει το ημίχρονο η ομάδα μας καταφέρνει να ισοφαρίσει. Αποτέλεσμα που μας έδινε την άνοδο αλλά υπήρχε ακόμη ένα ημίχρονο. Ένα βασανιστικό ημίχρονο με το εύθραυστο αποτέλεσμα να παραμένει και όλα να κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Τα τελευταία λεπτά περνούσαν αργά και βασανίστηκα αλλά αυτό μεγάλωσε το αίσθημα της ικανοποίησης και της χαράς με το τελικό σφύριγμα. Αυτή η ομάδα που ξεκίνησε δειλά δειλά την προσπάθεια της στην αρχή της χρονιάς δικαιώνεται κατακτώντας την 2^η θέση στο Πρωτάθλημα, μαζί και την άνοδο.

Προπονητές, ποδοσφαιριστές και όλοι όσοι ήταν κοντά στην ομάδα αξίζουν ένα μεγάλο συγχαρητήρια γιατί απόδειξαν ότι χαμένος είναι αυτός που δεν προσπαθεί και ότι όταν προσπαθείς στο τέλος θα ανταμειφθείς.

Φωτογραφίες από το τελευταίο παιχνίδι και τις όμορφες στιγμές με το τέλος του παιχνιδιού: